Бясстрашная Ніна Багінская стала сімвалам пратэстаў 2020 года ў Беларусі і зоркай інтэрнэту.

З ёй робяць сэлфі незнаёмыя людзі, ёй дораць кветкі і нясуць бел-чырвона-белыя сцягі. Яе партрэты з’яўляюцца на байках і паштоўках, яе імя — на плакатах. «Я гуляю», — так Ніна адказала амапаўцам, якія рызыкнулі перагарадзіць ёй дарогу. Цяпер гэты лозунг гучыць на ўсіх жаночых акцыях салідарнасці.

Ужо 30 год Ніна Багінская нязменна з’яўляецца на пікетах з вялікім бел-чырвона-белым сцягам, пашытым яе ўласнымі рукамі. Колькі іх яна сшыла за жыццё, напэўна, і сама Ніна не ведае. Мы завіталі да яе ў госці і папрасілі падзяліцца сваёй гісторыяй. Светлыя ўспаміны, правілы жыцця, погляды і прынцыпы — у натхняльным спецвыпуску «Тока» з Нінай Багінскай.

00:20 — Самыя першыя ўспаміны з дзяцінства

02:23 — Кім марыла стаць у дзяцінстве

02:52 — Пра Мінск вясковы

04:59 — Адносіны са старэйшымі сёстрамі

06:28 — Пра недахоп, з якога пасмейваліся сёстры

07:55 — Стаўленне да парадку

08:46 — Пра здароўе

09:50 — Стаўленне да хлусні

10:38 — Пра сутычкі ў школе на нацыянальнай глебе

12:56 — Чаму на мітынгах ідзе ў канцы

13:48 — Пра камунізм

16:40 — Пра бацьку і яго арышт праз вайсковую форму

20:57 — Пра сына і дачку, якая перажывала праз сваю незвычайную знешнасць

25:26 — Чаму не карыстаецца ніякімі гаджэтамі

26:26 — Чаму не прыняла ў падарунак мабільнік ад Маладога фронта

27:19 — Стаўленне да смерці

28:44 — Пра каханне і шлюб

33:50 — Пра страх

35:37 — Чаму выходзіць на пратэсты ўжо 30 год

Глядзіце таксама:

«Ток» з Паўлам Латушкам
«Ток» з Веранікай Цапкала

NN.by