Праект «Бабулін часнык», які прапаноўвае аматарам натуральнай прыгажосці такія модныя цяпер ядомыя букеты на замову, упершыню актыўна заявіў пра сябе гэтай вясной. Галоўнае адрозненне новага гульца на рынку фларыстыкі ў тым, што для сваіх кампазіцый яго стваральніцы выкарыстоўваюць складнікі з градак бабуль ці дзядуль, якіх мы можам бачыць ля пераходаў ці на кірмашах.

Ідэя дапамагаць пенсіянерам з рэалізацыяй тавараў прыйшла ў галаву былой студэнтцы і сённяшняй супрацоўніцы Беларускага дзяржаўнага эканамічнага ўніверсітэта Алене Галамазавай.

Алена Галамазава.

«Першапачаткова мне захацелася стварыць інтэрнэт-краму, дзе мы б маглі легальна прадаваць натуральныя прадукты ад нашых пенсіянераў. Аднак не ўлічылі тых людзей, якія не займаюцца гэтым у вялікіх аб'ёмах, а маюць усяго некалькі градак каля дома для дадатковага заробку ці ў якасці хобі. Вось як раз для іх і былі прыдуманыя букеты», — расказвае Алена.

Букеты яна стварае сама, у яе няма нейкай спецыяльнай фларыстычнай адукацыі. Кажа, што кампазіцыі нараджаюцца «ад сэрца, ад душы». Як толькі паступае новая замова, Алёна адразу ж накіроўваецца да бабуль з Мінску ці раёна. У пошуках агароднікаў і дзеля наладжвання кантактаў дзяўчыне з яе камандай прыйшлося асабіста наведаць не адзін сельсавет і рынак. Алёна адзначае, што калі пенсіянерам да 70 гадоў яшчэ можна растлумачыць сутнасць ідэі, то людзі старэйшага ўзросту глядзяць на гэта з недаверам і нярэдка адмаўляюцца і працягваюць працаваць па звыклай схеме.

Гародніну і садавіну ў пастаўшчыкоў фларысты набываюць па той цане, якую яны патрабуюць, а кошт букета ў выніку атрымоўваецца ад 13 да 19 рублёў.

«Чым мы адрозніваемся ад канкурэнтаў? Па-першае, мы дапамагаем пенсіянерам, набываючы прадукты ў іх. Па-другое, мы імкнёмся абавязкова ўключаць паўсюль часнык — гэта наша фішка. Ну і, апроч душэўнасці, варта зноў адзначыць кошт: ён у нас вельмі канкурэнтаздольны», — пералічвае плюсы праекта Алена Галамазава.

У будучыні дзяўчына вельмі хацела б, каб пачатая імі ініцыятыва ўсё ж перерасла ў дзейнасць інтэрнэт-крамы, дзе кожны ахвотны мог бы замовіць пучок зеляніны ці кілаграм сезонных яблык, вырашчаных добрымі рукамі пажылых жанчын і мужчын, якім сёння, часта беспаспяхова, даводзіцца сядзець і мёрзнуць са сваім таварам на вуліцах. Першапачаткова — з дастаўкай на офісы, а далей будзе бачна.

 

Кацярына Карпіцкая, фота з архіваў гераіні